Henrique Amoedo
Institute of Ethnomusicology – Center for Studies in music and dance (INET-md), Portugal
Dançando com a Diferença, Portugal

Performance artistikoari eta haren garapen-espazioei buruz pentsatzen dugunean, normalean, pertsona-jario handia duten eta ideien aurkikuntza eta azterketa erregularragoa duten lekuekin lotzen ditugu. Irudimen kultural, sozial eta politikoa dela eta, kultura zentroen eta sormen espazioen irudiak berehala Europako hiriburu handiekin edo politika artistiko eta kulturaletan inbertitzen duten hiriekin lotzen ditugu, hiri horiek espazio publikoan garrantzi jakin bat baitute.

Arauak eta ereduak apurtzeko ezarri ziren, eta halaxe gertatu zen Madeira uharte ultraperiferikoan duela hogei urte. 2001eko irailean, uharte hartan, proiektu pilotua agertu zen, gaur egun Companhia Dançando com a Diferença (Diferentziarekin dantzan konpainia) deritzona sortu zuena. Dantza barneratzailearen kontzeptuan oinarritutako lan-praktika eta -filosofia guztiak biltzen ditu horrek.

Taldea ezgaitasuna duten eta ez duten pertsonek osatzen dute, eta gaur egungo dantza-koreografo garrantzitsuenetako batzuen lanak interpretatu ditu. Besteak beste, Rui Horta, Clara Andermatt, Henrique Rodovalho, La Ribot eta Vera Mantero nabarmendu ditzakegu.

Konpainiaren errepertorioa eratzeko faseetan zehar Madeira uharteko ikusleak dantzara hurbildu ziren, eta, ondoren, ultraperiferian egoteak dituen murriztapenak saihestu egin zituen; izan ere, konpainia hainbat herrialde eta kontinentetan hirurogei hiritara baino gehiagotara joan zen. Lan honetan, Companhia Dançando com a Diferença taldearen errepertorioa nola eratu zen ikus dezakegu, eta hasiera batean “alternatibotzat” definitu zen lana “Mainstream”-era hurbiltzeko bilakaera.

Oharrak: lan originala Elisabete Monteiro eta Paula Lebrerekin, honetarako: 3^rd International and Virtual Conference on Arts in Education – CIVAE 2021

 

 

Elkarrizketa: Maylis Arrabit (Indartsu jarri beharko dugu (Habrá que ponerse cachas)), Rubén Alonso (Antropoloops).

Gure gonbidatuen eta haien kolektiboen ordezkari gisa (Indartsu jarri beharko dugu  (Habrá que ponerse cachas) laneko Maylis Arrabit, eta Antropoloops-eko Rubén Alonso), elkarrizketa bat sortuko da praktika artistikoen, horietan parte hartzen duten aktoreen eta horiek garatzen diren testuinguruen arteko topaketan izaten diren joan-etorrien inguruan.

Egly Larreynagak beste pertsona batzuen istorioak eraikitzen ditu, gerra eta erresilientzia ezaugarri dituen esperientzia pertsonaletik abiatuta. Horiek material eszeniko bihurtzen dira, eta indarkeriak eta gizarte-ehunaren zatiketak definitutako gizarte bati buruzko hausnarketarako eta elkarrizketarako gunea sortzen da.